آرزوهاي انسان بر دو گونه است: 1. آرزوهايي كه به زندگي مادي انسان بستگي دارد. 2. آرزوهايي كه در رابطه با زندگي روحي و معنوي انسان است.

در آرزوهاي مادي، انسان بايد از آنچه در احاديث به«طول امل»، يعني آرزوهاي دور و دراز تعبير شده، بپرهيزد و تنها به آنچه كه زندگي جسمي و مادي وي در حد لزوم به آنها وابسته است، بسنده كند. چرا كه تنها دنبال كردن آرزوهاي مادي، بدون در نظر داشتن اهداف معنوي، باعث انحراف از هدف اصيل آفرينش انسان است.

و در آروزهايي كه با زندگي معنوي و روحي انسان ارتباط دارد، خداست و تلاش و فعاليت بيشتر مطلوب و ارزش است. چه اينكه اين گونه آرمانها متعالي است. و انسان براي دست يافتن به چنين آرمانهاي مقدس و بزرگي آفريده شده است.

در باره آرزوهاي نوع اول، يعني آرزوهاي بلند پروازانه و به دور از معيار، روايت زيبايي از علي((عليه السلام))نقل شده است. ايشان مي فرمايد:«براي شما از دو چيز نگرانم: آرزوهاي بلند و پيروي از هوي. اما آرزوهاي بي حساب شما را از آخرت غافل مي كند و پيروي از هوي آدمي را از حق باز مي دارد».